Wie niet sterk is …

Toelichting: deze preek hield ik bij mijn afscheid als predikant in Pijnacker-Nootdorp, op 12 juli 2015. De toepassing op andere plaatsen en omstandigheden is – denk ik – met gemak te maken.

Gemeente van onze Heer Jezus Christus,

Een gemeente die een beetje achteraf ligt. Er gebeurt niet zoveel. En wat er zo af en toe te beleven valt, dat komt niet in de krant. Het is een klein clubje, mensen die niet zoveel voor elkaar krijgen. Je vraagt je soms af: is dit nog wel levensvatbaar? Als je niet beter wist, zou je denken dat dit gaat over onze kerk hier in Pijnacker-Nootdorp.

In feite is dit het beeld van de kerk in Filadelfia. Een stad ergens in het westen van Turkije. Nog niet zolang geleden uit de grond gestampt. Lees verder

Onverwisselbare eigenheid

Een themadienst over ‘Man/vrouw en ambt’, dat is best een beetje riskant. We zitten er gauw in als een discussie over standpunten: je bent voor of tegen vrouwelijke ambtsdragers, en zomaar trek je dan gegevens uit de Bijbel jouw kant op. Terwijl het erom moet gaan dat we het héle onderwijs van de Bijbel ter harte nemen.

Voor deze avond kan ik op verschillende punten beginnen. De vele voorbeelden in de Bijbel waar je vrouwen actief ziet. Wat het Nieuwe Testament zegt over de ambten en over het bredere geheel van gaven van de Geest voor mannen én vrouwen. En natuurlijk ook nog de zogenoemde ‘zwijgteksten’.

Toch kies ik voor een andere insteek. Het Bijbelgedeelte dat ik centraal wil stellen is Efeze 5:21-33. Hier vinden we een knooppunt van veel vragen die in de discussies over ‘man/vrouw en ambt’ van belang zijn. We kunnen van alles vinden van de vormgeving van kerkelijke functies. We kunnen theorieën hebben over de wisselwerking van Bijbel en cultuur. Maar hier worden we op het grondvlak van ons leven en van ons samenleven aangesproken. Lees verder

ABC van het geloof: over Gods Drieëenheid

Preek bij HC zondag 8 / Schriftlezing 1 Tessalonicenzen 1

Soms doen mensen alsof het een soort hogere wiskunde is, het geloof in God de Drie-enige. Met een simpel sommetje kom je niet uit: 1+1+1 = 3. Maar als je nu het hele bord vol schrijft met formules, kom je dan toch op 1 uit? formulesVan buiten het christelijk geloof kan zo belachelijk gemaakt worden wat wij geloven, onmogelijk toch? En van binnenuit kun je je er ongemakkelijk bij voelen. Gewoon geloven maar, je kunt het toch niet uitleggen.

Als je begint te lezen in de brief die Paulus schrijft aan de Tessalonicenzen, heb je dat beeld totaal niet. Er is niets ingewikkelds aan, hoe hij begint met de Vader en de Heer, en dan later spreekt over de Vader, de Geest, de Zoon. Geen hogere wiskunde, maar eerder het ABC van het geloof. Een abc-tje, dat is een makkelijk lesje voor beginners.

Zo dichtbij het begin komen we met 1 Tessalonicenzen inderdaad. Even wat achtergrond. Tessalonica, tegenwoordig Saloniki, ligt in Macedonië, het noorden van Griekenland. Lees verder

Eén in Gods hand

Afgelopen zondag, 18 juni, ging ik voor in de kerken (GKv) van Ommen-West en Ommen-Noord/Oost. De preek ging over de profetie uit Ezechiël 37:15-28, en dan speciaal de woorden van de HEER in vers 19d: “In mijn hand zullen ze één worden”.

Als woord van bemoediging en appèl geef ik de preek hier graag door:

Gemeente van onze Heer Jezus Christus,

Er is een grapje over Nederlanders en geloof. Dat gaat zo: “Eén Nederlander, een geloof; twee Nederlanders, een kerk; drie Nederlanders, een kerkscheuring”. Best een wrang grapje, maar niet zo raar als je kijkt naar de kerkelijke kaart in Nederland. We zien een hele waaier aan kerken en kerkjes die zich allemaal ‘gereformeerd’ noemen. In de meeste dorpen en steden kun je ze in alle soorten en smaken vinden. Het lijkt wel alsof sinds de grote Reformatie van bijna 500 jaar geleden de rem er af is: telkens weer scheuringen en afsplitsingen. In onze eigen GKv hebben we dat de laatste 15 jaar al een keer of drie meegemaakt.

De profeet Ezechiël laat het heel aansprekend zien: twee stukken hout die van elkaar los zijn. Gods volk Israël ligt in tweeën. Hoe is het met de christenheid gesteld vandaag? De kerk in Nederland kun je misschien zelfs beter met een doosje lucifers vergelijken: allemaal kleine stukjes, versplinterd.

Wat betekent zoiets voor ons? Ik ken mensen die er onder lijden, maar het lijkt alsof dat er steeds minder worden. Doet het pijn als je op de fiets naar de kerk dorpsgenotentegenkomt die precies de andere kant op gaan, ook naar de kerk? Er zijn leden van onze kerk die een crisisgevoel hebben: door allerlei ontwikkelingen krijgen we zoveel verschil binnen de kerk, het is de vraag of we wel bij elkaar kunnen blijven. Dreigt er opnieuw een scheuring in de GKv? Anderen lijken wel onverschillig: als we maar één zijn in Christus, wat doet de rest er dan toe?

Lees verder

In de put: Preek over Psalm 88

Je hoeft de dichter van Psalm 88 niet te vertellen wat aanvechting is. Alle vragen, alle klachten, alle twijfels, alle wanhoop die ons kunnen overvallen in ons geloof, staan levensgroot voor je in deze Psalm. Je zou er depressief van worden, als je dat al niet was. Daar zit meteen iets van troost in, als je het moeilijk hebt met je geloof. Als je deze Psalm leest, kun je een gevoel van herkenning krijgen: je staat er tenminste niet alleen voor, hier is iemand die je begrijpt en die hetzelfde meemaakt als jij.

Mijn felste aanvechtingen, daar had de Catechismus het over. Daar hoor je natuurlijk het woord vechten in. Er wordt tegen je gevochten, iemand probeert jou te verslaan, zodat je stopt met geloven. We hoeven niet te raden wie die iemand is die tegen je vecht, dat is Gods grote vijand, de duivel. Ik weet niet of we daar zoveel beeld bij hebben. We weten in ieder geval vaak bij elkaar niet wat je strijd is in het geloof en waar je het moeilijk mee hebt. Er lijkt wel eens een taboe op te rusten, je vertelt elkaar liever over de positieve dingen, over waar je dankbaar voor bent, dan over de onzekerheid, de twijfel, het gevoel dat je kunt hebben dat God er helemaal niet is als je Hem nodig hebt.

Laat je dan door Psalm 88 maar eens helpen, want daar worden die aanvechtingen concreet in beeld gebracht. Het begint met lichamelijke symptomen: mijn ogen zijn dof van ellende. Ogen zijn de spiegel van je ziel. Lees verder

Zorgeloos leven

Afgelopen zondag, 6 november,  was ik weer even terug in mijn oude gemeente “Het Kruispunt” in Pijnacker-Nootdorp. Daarvoor maakte ik een preek in verband met de Amerikaanse verkiezingsstrijd. Het bijbelgedeelte is Jesaja 32.

Hier komt de preek:

Het is maar goed dat wij niet in Amerika wonen. Over twee dagen zijn de presidentsverkiezingen, en al maandenlang gaat het bijna nergens anders over: Hillary Clinton of Donald Trump? Over en weer bestoken ze elkaar met beledigingen, woeste plannen en vuile streken. Je wordt er niet vrolijk van: een zakenman die vooral zichzelf erg geslaagd vindt, of een vrouw met een lange politieke carrière waarin ze altijd wat achter lijkt te houden. Voor Amerikaanse christenen is het een onmogelijke keuze. Clinton steunt abortus, Trump is er trots op dat hij alle geboden van God aan z’n laars lapt. Wie moet je kiezen? Wees maar blij dat je niet in de VS woont.
Toch komen we er niet zo makkelijk vanaf. Ook in Nederland zijn er volgend jaar verkiezingen. Het gaat er gelukkig niet zo ruig aan toe als in Amerika, maar ook wij kennen de vuile spelletjes, de retoriek die niet om feiten en waarheid geeft, partijen die denken groot te worden door angst en haat aan te wakkeren. Wat moet er van ons land worden? Zal Geert Wilders aan de macht komen? Hoe stel je je als christen op in politieke discussies, en nog belangrijker: wat kun je doen om iets goeds te betekenen voor de maatschappij?
Vandaag wil de profetie van Jesaja ons helpen om daar een lijn in te vinden. Jesaja komt met zijn boodschap dwars door het politieke geweld van zijn tijd heen. Lees verder

Op leven en dood

Korte preek bij een Avondmaalsdienst. Naar aanleiding van Handelingen 20:1-12.

Ze voelden zich gesterkt, de mensen in Troas. Buitengewoon bemoedigd, staat er eigenlijk. Een mooie afloop van dat korte verhaaltje over Paulus. We hopen dat vanmorgen natuurlijk ook voor onszelf. Dat we gesterkt worden en bemoedigd. Daar kom je voor naar de kerk, bijtanken voor je geloof. Met een Avondmaalsdienst kun je dat extra hebben: je krijgt te eten en te drinken. Niet zozeer voor je lichaam, want het zijn maar kleine hapjes en slokjes, maar voor je ziel. Dat je van binnen de kracht van God mag ervaren, dat je voeding krijgt waar je geloof van groeit en waardoor je sterker in je schoenen staat. Gaan wij straks de kerk uit net zoals die mensen in Troas: buitengewoon bemoedigd?

*

Er was ook nogal wat gebeurd. Een jongeman uit hun midden was dood neergevallen, en even later leefde hij weer. Wat gaat er dan allemaal door je heen! Je wereld staat op z’n kop, eerst van het plotselinge verdriet, en dan nog een keer van de enorme vreugde, de opluchting: Hij leeft weer! Moet je je voorstellen, als er in ons midden zoiets geweldigs zou gebeuren. Wat een opsteker zou dat zijn voor je geloof. Daar kun je een hele poos op teren. Lees verder

Kraambezoek bij oma

“Vanmorgen zijn we op kraambezoek. Het is een gezellige boel. Beschuit met muisjes, kopje thee of koffie. En er is genoeg te kletsen: over hoe alles gegaan is, hoeveel pijn het deed, hoe blij je bent dat het kindje er nu eindelijk is, of de nachten een beetje rustig zijn. Echt iets voor vrouwen onder elkaar, al die verhalen over baby’s krijgen.

Maar wacht even: wat is dit voor vreemd kraambezoek? Want waar is de moeder? Lees verder