Samen met collega-predikanten Bart van Egmond (Capelle aan den IJssel-Noord) en Henk Room (Soest-Baarn) schreef ik een ingezonden brief naar aanleiding van de synodebesluiten over M/V en ambt. Het ingezonden werd geplaatst in het RD van 4 juli.
Hieronder geef ik de volledige tekst, nu voorzien van de titel die wij er oorspronkelijk boven hadden gezet:
Hoe nu verder in de GKv?
De generale synode van de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt (GKv) besloot twee weken geleden de ambten van ouderling en predikant open te stellen voor vrouwen. Velen hebben deze beslissing met blijdschap begroet. Wij zijn er niet blij mee.
Op dit moment zijn de complete besluitteksten met de gronden nog niet vrijgegeven door de synode. [NB: in de loop van 4 juli 2017 werden en besluitteksten gepubliceerd. Zoals aangekondigd zal ik er in de nabije toekomst meer inhoudelijk over schrijven.] Dat beperkt het inhoudelijke gesprek over wat deze stap nu precies betekent. Bij ons komt naar aanleiding van de bespreking op de synode al wel de vraag op: als voor en tegen zo duidelijk uit elkaar liggen, waarom is dan op deze manier en in dit tempo een beslissing geforceerd?
Wij bemerken veel verdriet en verwarring in de kerken. We horen van collega-predikanten die zich afvragen of ze op hun post kunnen blijven. Moet je kleur bekennen of liever, ter wille van de vrede, je overtuiging inslikken? Gemeenteleden staan al met de deurkruk in de hand om elders hun heil te zoeken. Anderen hebben op voorhand de moed opgegeven dat ze in hun plaatselijke gemeente gehoor zullen vinden. Afgedacht van ”voor” of ”tegen” krijgen velen de indruk dat je met de Bijbel alle kanten op kunt. Wat stelt het nog voor om Bijbels-gereformeerd te zijn?
Verankerd
Dit laatste punt weegt voor ons zo zwaar dat we hier serieus werk van willen maken. De beslissing om zusters tot de ambten van ouderling en predikant toe te laten, is niet alleen een praktische kwestie waar je je uiteindelijk in kunt schikken. Deze beslissing raakt aan onze omgang met de Heilige Schrift en heeft met tal van andere elementen uit ons belijden te maken.
Wat zegt het dat Christus het Hoofd van Zijn kerk is? Hoe kijk je aan tegen het gezag van de ambten en tegen het karakter van de prediking? En welke boodschap zijn wij geroepen uit te dragen, als het gaat over de onderlinge verhouding van man en vrouw? De synode heeft daarover nu eenzijdig een knoop doorgehakt die impliciet vastlegt welke koers onze kerken moeten varen.
Het behoort tot de kern van gereformeerd kerk-zijn dat kerkelijk beleid verankerd is in het onderwijs van de Heilige Schrift. Als kerk van Christus blijven wij alleen verbonden met onze Heer en met elkaar wanneer wij Zijn Woord liefhebben en ons door Zijn Woord laten gezeggen, ook op concrete punten van ons leven. Bovendien lezen we dat Woord in gemeenschap met de kerk van alle tijden. We zullen ons dus moeten verantwoorden als wij afwijken van wat die kerk altijd in de Schrift gelezen heeft.
Over die trouw aan het Woord van God in verbondenheid met de kerk van alle tijden zal wat ons betreft het gesprek rond de m/v-besluiten moeten gaan. Wij willen daar in de nabije toekomst aan bijdragen. Onze kerken hebben onderling afgesproken dat besluiten getoetst moeten worden aan Gods Woord. Zo kunnen wij bewaard worden voor overhaaste keuzes, en nemen we het Bijbelse en gereformeerde karakter van de kerk serieus.
Afspraken
Intussen doen er zich ook op allerlei niveaus van het kerkelijk leven praktische vragen voor. De synode laat de uitvoering van de besluiten over aan de plaatselijke kerken. Daardoor legt ze een behoorlijke druk op de eenheid binnen de plaatselijke gemeenten. Welke ruimte zal er feitelijk zijn voor kerkenraden en kerkleden die zich niet met deze lijn kunnen verenigen?
Is het reëel om de invoering van vrouwelijke ouderlingen en predikanten als een puur plaatselijke kwestie te beschouwen? Zal de ongelijkheid daarin toch niet algauw voor wrijving gaan zorgen? Wij denken bijvoorbeeld aan de samenwerking op kerkelijke vergaderingen zoals de classis, waarin je verantwoordelijkheid hebt ten opzichte van elkaar.
Om werkelijk de vrede en de eenheid als kerk te bewaren, is liefdevol gesprek als eerste nodig. Daarnaast zullen er ook praktische afspraken moeten komen om gewetens en overtuigingen te beschermen. Wij zijn voornemens ons, samen met anderen, daarvoor gericht in te zetten.
TheologiePlus 
Please continue to use God’s Word for all decisions related to this discussion, questions are good, but confessional answers are better.
Much strength wished!
LikeLike
Ik ben een twijfelaar. Maar ben ik nu niet meer Bijbels en/of gereformeerd? Om maar niet te spreken over de broeders en zusters die voor de vrouw in het ambt zijn.
Ik krijg het gevoel dat ik op mijn tenen moet lopen om niet in het verkeerde hokje geplaatst te worden.
LikeLike
Bedankt voor deze reactie! Wij – in ieder geval ikzelf – willen niet suggereren dat je zwart-wit over bijbels en gereformeerd kunt spreken. Wel dat het belangrijk is om het gesprek te blijven voeren over wat dit inhoudt. En het ging ons vooral om wat op het niveau van synode en kerkelijk beleid gebeurt, niet zozeer hoe individuele kerkleden er in staan. Want dat het ingewikkeld genoeg is, dat is ook ons duidelijk!
LikeLike
De zustergemeenten uit Canada en Australie hebben enkele jaren geleden (2015?) het kontakt met de GKv Nederland verbroken, gezien de onbijbelse richting die men binnen de Nederlandse denominatie voorstond. Dit heeft Nederland er echter niet van weerhouden om verder op de ingeslagen weg te gaan.
Ondanks deze waarschuwingen heeft de Generale Synode in 2017 zelfs gemeend om een definitieve stap te moeten zetten op haar dwaalweg. Met het nemen van deze beslissing is het beleid van de GKv als denominatie met onmiddellijke ingang aangepast aan de “feministische” waan van de dag.
Is er nog een weg terug? Er waren al kerken, die vooruitlopend op deze beslissing dit beleid alvast hadden verankerd binnen hun gemeente. Er zullen er nu zeker nog meerdere volgen. Daarnaast is het een illusie, dat dit beleid ooit teruggedraaid zal worden, gezien het daarmee gepaard gaande “gezichtsverlies” van de leden van de GS.
De ICRC heeft de GKv Nederland per direct na het bekendmaken van de beslissing als lid geschorst.
Ik beschouw dit persoonlijk als : ….. de terechte Bijbelse onder tucht stelling van de leden van de GS, door gelijkgestemde reformatorische gezag dragende broeders. In de hoop en verwachting, dat ze hierdoor eindelijk tot inkeer zullen komen.
Om de waarschuwende stemmen van de buitenlandse zustergemeenten, plus de onder tucht stelling door de ICRC kracht bij te zetten, heb ik inmiddels mijn bezoek aan de plaatselijk GKv gestaakt. En heb de dominee een email gestuurd, waarin ik mijn besluit heb medegedeeld. Tevens heb ik vermeld, dat … Indien de gemeente het besluit van de GS afwijst en daaruit de conclusie trekt om uit de GKv denominatie te stappen, ik bereid ben mijn bezoek te hervatten.
Dit besluit is m.i uitsluitend terug te draaien indien het merendeel der kerken kenbaar maakt, dat men zich en bloc per 1 januari 2018 losmaakt van de GKV, tenzij de GS dit besluit volledig herroept.
Kies heden wie gij dienen wilt en zult? Ik heb gekozen.
Vaya con DIOS
JanRenier Dircks
LikeLike
Dit is een heel rigoureuze stap… Heeft de kerkenraad van de lokale kerk al een standpunt geformuleerd? Hoe beleef je nu op zondag de gemeenschap der heiligen? Heb je de kerkenraad al verzocht een standpunt in te nemen? Zijn er andere gemeenten in de buurt waar je je bij kunt voegen? (Cgk, PKN gereformeerde bond, hersteld hervormd…?) Door feitelijk lid af te worden door het zand van je schoenen te schudden maak je het gesprek lastig. Uiteindelijk heeft de lokale kerkenraad het laatste woord….
LikeLike
Hoe nu verder…. Tja, helaas maar waar: de Synodale, sorry Protestantse kerk is jullie al voor gegaan. Ik denk dat de synode het bestaande GKv model heeft opgeblazen. Met een ietwat vage lijn (het kan zo zijn en het kan zo zijn) heeft men gezegd dat iedere kerk zn eigen besluiten hier in moet nemen. Je krijgt dus meer nog dan in de CGk waar een aantal hoofdthema’s wel duidelijke synodebesluiten in genomen zijn, een federatief systeem met een ‘linkse’ en een kleinere ‘rechtse’ vleugel. In theorie nog 1 kerkgenootschap maar in de praktijk worden sommige predikanten geweerd in andere gemeentes en vice versa. In mijn optiek is het treurig dat we relevant willen zijn voor de huidige cultuur. Sinds wanneer roept de bijbel ons op relevant te zijn voor de huidige cultuur? En gij geheel anders, het geloof is hen dwaasheid? En sinds wanneer is gelijkwaardig aan elkaar ook gelijk in taken en verantwoordelijkheden? Waarom willen we niet zien dat toen Paulus verwees naar Genesis er geen cultuur bepalend verbod werd gegeven daar er in Genesis 1 en 2 nog geen sprake was van cultuur maar een wereld waarin God Zijn orde had gelegd?
LikeLike
Dat is met name het lastige in deze discussie. Het gaat niet over psalmen zingen, een orgel gebruiken of een band voor in de kerk hebben staan. Het gaat niet over wel of niet een pak aan als oudste of predikant of de kleur van de gordijnen. Het gaat idd om hoe om te gaan met Gods Woord. Ik kan de ander hoger achtten dan mijzelf in al deze zaken, maar ook hoger achtten dan Gods Woord…? Ik kan mij voorstellen dat iemand uit geloofsnood niet kan blijven in zijn thuisgemeente. Volg je dan Gods gebod of overtreed je Zijn gebod door de eenheid niet te bewaren?
Nog een overweging, de bezwaren waar indertijd de GKv om gebroken heeft met de synodale kerk zijn er al lang niet meer. Moeten de voorstanders dan niet kleur bekennen dat ze zich weer moeten voegen naar de PKN? De GKv streeft naar eenheid met de NGk. In 2019 moet dit al gebeuren zo zeggen sommigen. Moeten zij gezamenlijk dan niet opgaan in de PKN? De discussie en gesprekken zijn heel lastig want net als in 1944 staat ineens veel op losse schroeven…
LikeLike